رابطه سبک زندگی پرستاران با برخی ویژگی های فردی- حرفه ای آنان در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی استان گلستان

زمینه و هدف: سبک زندگی پرستاران با سلامت آنان رابطه ای انکارناپذیر دارد. مطالعه حاضر در پی تعیین وضعیت سبک زندگی پرستاران و رابطه آن با برخی شرایط فردی- حرفه ای آن ها می باشد.  روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی391 پرستار که به صورت چند مرحله ای و تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند، در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی استان گلستان انجام شد. داده ها با پرسشنامه سبک زندگی پرستاران که دارای 6 زیر مقیاس و همبستگی درونی (87/0 α=) و پایایی ثبات (897/0= r) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss-16 وآزمون های تی مستقل، کراسکال والیس، من ویتنی و کای دو انجام گرفت و سطح معنی داری 05/0 p≤ در نظر گرفته شد. یافته ها: از 391 نمونه 2/20 درصد مرد، 8/79 درصد زن و 4/85 درصد شیفت در گردش بودند. 3/36 درصد بین 6-10 سال سابقه کار داشتند. حداکثر 1/78 درصد پرستاران نمره سبک زندگی آنها خوب بود. بالاترین سطح نمره اتخاذ شده در زیر مقیاس صلاحیت (17/92 درصد) و کمترین در مدیریت زندگی فردی بود (82/64 درصد). بین برخی ویژگی های فردی- حرفه ای مانند سمت پرستاران، وضعیت استخدامی، شیفت کاری، میزان اضافه کاری، تعداد شیفت های شبکاری و شیفت در ایام تعطیل با برخی زیر مقیاس های سبک زندگی رابطه معنی داری وجود داشت(05/0 p≤). نتیجه گیری: از آنجایی که بین ابعاد سبک زندگی و بعضی شرایط فردی– حرفه ای رابطه مستقیمی وجود دارد و برخی ابعاد مانند مدیریت زندگی فردی و مدیریت نقش با شرایط کاری تنزل پیدا می کنند، بنابراین توصیه می شود مدیران تدابیری اتخاذ کنند که برنامه های کاری خللی در سبک زندگی سالم پرستاران ایجاد نکند.